Stille gevechten

Het is soms klein leed.
Het klassieke gevecht tussen mens en machine; in menig Hollywood film is het een bekend thema. De wereld is ten ondergegaan aan de zelfdenkende en alsmaar slimmer wordende machines.
Er is echter een kleine groep rebellerende helden, die al speldenprikken uitdelend, de nagel aan de doodskist van de machines timmert.
De mensheid zegeviert ten koste van veel opofferingen en zal zijn wereld opnieuw moeten inrichten.
Een soortgelijke dag had ik vandaag; het begon al met het op de rails krijgen van de blog van Luppie, alles wat ze ook probeerde resulteerde in een laptop of blog die niet wilde of geen lay-out gaf zoals ze het wilde.
Wat ik precies deed is mij nog steeds onbekend maar mijn toetsaanslagen toverde toch een blog op het scherm waar vrouwlief mee kan leven.
Na dit klein ongerief stond de oudste zoon aan mijn "jas" te trekken: hij had een probleem met de vuurmuren die z'n laptop moet beschermen tegen de boze buitenwereld.
Dat beschermen is bij hem uiterst noodzakelijk want hij komt echt in alle uithoeken van het Web inclusief alle krochten.
Na wat instellingen verandert te hebben was ook dit probleem verholpen. Tijd om aan de eigen blog te starten. Op de blog moest een linkje geplaatst worden met de meteo in de franse woonplaats, zodat die hollandse lezertjes een beetje jaloers zouden worden als ze het weer bij mij zouden zien.
Het stille gevecht dat dat opleverde zal ik jullie besparen maar de oplossing kwam uiteindelijk in het aanpassen van de lay-out en wat gerommel met HTML codes zodat het eindresultaat nu is zoals IK wil dat het moet zijn.
Ik laat me tenslotte niet de les lezen door een stuk plastic met wat koperen verbindingen erin.
Ach, misschien, heel misschien is de wereld beter af als we weer terugkeren naar het telraam, de grote Steve Jobs is tenslotte ook niet meer.

A bientôt.